بيوگرافي ميلكي چنس
آغاز گروه و ريشه‌ها
ميلكي چنس يك گروه موسيقي آلماني است كه در شهر كاسل در سال هزار و سيصد و نود شكل گرفت. اين گروه در هسته اصلي بتفوروارد خود از دو عضو، كلمنس رهاين (خواننده و گيتاريست) و فيليپ داوش (دي‌جي و نوازنده پركاشن) تشكيل شده است كه بعدها آنتونيو گرگر (گيتاريست) و سباستين اشميت (درامر) به آن‌ها پيوستند. كلمنس و فيليپ كه در دوران دبيرستان در مدرسه ياكوب-گريم كاسل با يكديگر آشنا شدند، پيش از تشكيل گروه، تجربه‌هاي جداگانه‌اي در موسيقي داشتند. كلمنس در يك گروه جاز به نام فلون تونز بيس مي‌نواخت و فيليپ به‌عنوان دي‌جي فعاليت مي‌كرد. آن‌ها با تركيب استعدادهاي خود، سبكي نوآورانه از موسيقي فولك، پاپ، رگه و الكترونيك خلق كردند كه بعدها امضاي گروه شد. اين گروه با انتشار اولين آهنگ‌هاي خود در فضاي مجازي، به‌ويژه يوتيوب، توجه اوليه را به خود جلب كرد و راه را براي موفقيت‌هاي بزرگ‌تر هموار نمود.
موفقيت جهاني با دزديده رقص
نقطه عطف حرفه‌اي ميلكي چنس در سال هزار و سيصد و نود و دو با انتشار تك‌آهنگ «دزديده رقص» رقم خورد. اين آهنگ كه ابتدا به‌صورت مستقل از طريق ليبل ليشت‌ديخت منتشر شد، به سرعت به يك پديده جهاني تبديل شد و در جدول موسيقي كشورهاي متعددي از جمله آلمان، اتريش، سوئيس، فرانسه و بلژيك به رتبه اول رسيد. اين آهنگ با ريتم آرام و تركيبي از گيتار آكوستيك و بيت‌هاي الكترونيك، ميليون‌ها شنونده را مجذوب خود كرد و جايزه بهترين تك‌آهنگ را از راديو وان‌لايو كرونه دريافت كرد. موفقيت «دزديده رقص» به گروه كمك كرد تا اولين آلبوم استوديويي خود به نام «غم‌لازمه» را در مهرماه همان سال منتشر كنند. اين آلبوم كه شامل آهنگ‌هاي ديگري مانند «كنار رودخانه» بود، در جدول موسيقي آلمان به رتبه چهاردهم رسيد و از سوي مجله اسپين به‌عنوان آلبوم هفته انتخاب شد.
آلبوم‌هاي بعدي و گسترش سبك
ميلكي چنس پس از موفقيت «غم‌لازمه»، فعاليت خود را با انتشار آلبوم دوم به نام «شكوفه» در سال هزار و سيصد و نود و شش ادامه داد. اين آلبوم كه از تجربيات دو سال گذشته گروه در تورهاي جهاني و زندگي شخصي آن‌ها الهام گرفته بود، شامل تك‌آهنگ‌هايي مانند «پيله» و «چيزهاي بد» با همكاري ايزي بيزو بود. «شكوفه» نشان‌دهنده تكامل سبك گروه بود و عناصر بيشتري از پاپ و الكترونيك را در خود جاي داد. در سال هزار و سيصد و نود و هشت، آن‌ها آلبوم سوم خود به نام «مراقب ماه باش» را منتشر كردند كه در نروژ ضبط شده بود و همكاري‌هايي با هنرمنداني مانند تاش سولتانا داشت. آلبوم چهارم آن‌ها، «زندگي در مه»، در سال هزار و چهارصد و دو منتشر شد و با حضور هنرمنداني مانند فاطوماتا دياوارا و شارلوت كاردين، تنوع موسيقايي گروه را بيش از پيش به نمايش گذاشت. اين آلبوم‌ها نشان‌دهنده توانايي گروه در تركيب ژانرهاي مختلف از جمله رگه، جاز و فولك با موسيقي الكترونيك است.
جوايز و تأثيرات فرهنگي
ميلكي چنس در طول فعاليت خود جوايز متعددي كسب كرده است، از جمله جايزه بهترين تك‌آهنگ از راديو وان‌لايو كرونه براي «دزديده رقص» و جايزه مرزشكنان اروپايي در سال هزار و سيصد و نود و سه. آن‌ها همچنين نامزد دريافت جوايز اكو در آلمان براي بهترين گروه و بهترين تازه‌وارد شدند. موسيقي اين گروه كه اغلب با اشعاري درباره عشق، آزادي و تجربيات شخصي همراه است، با نسل جوان ارتباط عميقي برقرار كرده و به‌عنوان موسيقي مناسب براي لحظات آرام و تفريحي شناخته مي‌شود. اجراهاي زنده آن‌ها، از جمله در فستيوال‌هاي معتبري مانند كوچلا، لولاپالوزا و اوشيگا، به دليل انرژي و ارتباط نزديك با مخاطبان، مورد تحسين قرار گرفته است. گروه همچنين با پروژه «ميلكي چنج» به مسائل زيست‌محيطي توجه نشان داده و تلاش كرده تا فعاليت‌هاي خود را پايدارتر كند.
فعاليت‌هاي اخير و جايگاه كنوني
ميلكي چنس همچنان يكي از گروه‌هاي فعال و خلاق در صحنه موسيقي جهاني است. در سال هزار و چهارصد و يك، آن‌ها مجموعه‌اي به نام «نوار سفر دوم» منتشر كردند كه شامل آهنگ‌هاي جديد و بازآفريني‌هايي از آثار قبلي بود. آلبوم «زندگي در مه» در سال هزار و چهارصد و دو با استقبال خوبي روبرو شد و تور جهاني آن‌ها بار ديگر توانايي گروه در جذب مخاطبان را نشان داد. اين گروه با اجراهاي متعدد در بيش از سي و يك كشور و بيش از دويست نمايش در طول سال‌هاي فعاليت خود، به يكي از گروه‌هاي برجسته در ژانر آلترناتيو پاپ تبديل شده است. كلمنس و فيليپ با حفظ همكاري نزديك و ديدگاه مشترك در موسيقي، توانسته‌اند صدايي منحصر
برچسب: ،